h

Κάθε φορά που βρίσκεται προ των πυλών μια κρίσιμη διαπραγμάτευση, οι απειλές των δανειστών κλιμακώνονται. Και, δυστυχώς, αυτή τη φορά δεν έχουν μόνο οικονομικό χαρακτήρα. Τα μηνύματα του Β. Σόιμπλε την Κυριακή για το Προσφυγικό και οι επικρίσεις για τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κρίση η κυβέρνηση, ήταν η πρώτη προειδοποιητική βολή. Καθόλου τυχαία δεν ήταν η παρέμβαση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και «σκληρού» Γερμανού, Μ. Βέμπερ, ο οποίος δεν απέκλεισε ακόμη και ένα… Grexit από τη ζώνη Σένγκεν.

Πέντε χρόνια κρίσης, διαπραγματεύσεων, πιέσεων και εκβιασμών ασφαλώς μας έχουν κάνει πιο… σοφούς. Ξέρουμε πότε «μπλοφάρουν» οι δανειστές και πότε είναι έτοιμοι να κάνουν πραγματικότητα τις απειλές τους.

Ή, μήπως, όχι; Αραγε, το πολιτικό σύστημα της χώρας και οι πολίτες είναι πιο σοφοί για να αντιμετωπίσουν με ωριμότητα απόψεις και απειλές όπως αυτές που εκτοξεύουν τα «γεράκια» της Ευρώπης;

Ασφαλώς κάποιες από τις απαιτήσεις των Θεσμών είναι σκληρές και πέραν πάσης αμφιβολίας αποτελούν μέσο πίεσης για τη λήψη μέτρων που σε κανονικές συνθήκες δεν θα περνούσαν. Ομως, και η Ελλάδα δεν έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις της, δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν έχει εν πολλοίς αντιληφθεί σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται εξαιτίας των δικών της λαθών. Για παράδειγμα, το θέμα του Ασφαλιστικού: Μια χαίνουσα πληγή δεκαετιών επιχειρείται να λυθεί μέσα σε λίγες ημέρες και με τη δαμόκλειο σπάθη των δανειστών να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι των υπουργών.

Επίσης, η περίπτωση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, δηλαδή η αδυναμία είσπραξης εσόδων. Εδώ και χρόνια γίνεται συζήτηση για το πώς θα μπορούσαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να βρουν τις πηγές της φοροδιαφυγής. Κανένα αποτέλεσμα και μάλιστα την τελευταία διετία ενισχύθηκε το κίνημα «δεν πληρώνω» με μεγάλη ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι Ελληνες δίνουμε αφορμές στους ξένους, για να μας πιέζουν σε σημείο εξόντωσης. Μόνο με μια ορθολογική και χωρίς ιδεοληψίες αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θα αποκρουστούν οι σκληροπυρηνικοί της Ευρώπης.