Το  απίστευτο «συμβάν» του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε, δηλαδή η διαρροή της υποκλαπείσης τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του Διευθυντού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΔΝΤ κ. Τόμσεν και της αρχηγού αποστολής για την Ελλάδα  Κας Βεσκουλέσκου στις 19 Μαρτίου, είχε δύο ωφέλιμες παράπλευρες συνέπειες, παρατηρεί ο Θάνος Κατσάμπας, πρώηνεκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, στην προσωπική του ιστοσελίδα.
Πρώτον, την ιστορική απάντηση της Διευθύνουσας Συμβούλου του ΔΝΤ Christine Lagarde στην επιστολή του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ο τελευταίος διαμαρτυρόταν με κροκοδείλια δάκρυα για την «έλλειψη εμπιστοσύνης» ανάμεσα το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση.
Δεύτερον, την ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Liberal.gr τριών εξαιρετικά καλογραμμένων άρθρων (από τον Στέφανο Μάνο, τον Ανδρέα Ζαμπούκα και τη Μιράντα Ξαφά), που, το καθένα από τη δική του σκοπιά, εξηγεί διάφορες πτυχές της σχέσης του ΔΝΤ με την ελληνική κυβέρνηση και κάνει προβλέψεις για το πού οδηγείται η χώρα κάτω από τις παρούσες συνθήκες.
Οπωσδήποτε, η δημοσίευση  και των τριών άρθρων στην ίδια ιστοσελίδα  εύλογα προκαλεί το ερώτημα αν η προοπτική των συγγραφέων είναι παρόμοια: η απάντηση είναι ανενδοίαστα «ναι», και θεωρώ ευχής έργο ότι μετα 15 μήνες διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ευφυείς και καλλιεργημένοι αναλυτές δεν διστάζουν πλέον να εκφράζουν τις θέσεις τους με παρρησία και αποτελεσματικότητα.

Αναλύω αυτά τα θέματα με τη σειρά:

Η επιστολή Lagarde.
Χαρακτηρίζω την επιστολή Λαγκάρντ «ιστορική» , όχι μόνον γιατί κατέρριψε ένα προς ένα τα επιχειρήματα του Τσίπρα , όχι μόνο γιατί ευθαρσώς χαρακτήρισε την κατηγορία περί πρόκλησης «πιστωτικού γεγονότος» ως «ανόητη» , αλλά και γιατί, για πρώτη φορά στις σχέσεις του ΔΝΤ με την Ελλάδα, δημοσιοποίησε ένα κατά τεκμήριο εμπιστευτικό κείμενο ώστε η θέση του ΔΝΤ να μην υπόκειται σε αθέλητες ή ηθελημένες παρερμηνείες.
Και τώρα τι;  Σ’ αυτό το σημαντικό άρθρο ο Στέφανος Μάνος, με το γλαφυρό του ύφος αναλύει μια προς μία τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και προτείνει συγκεκριμένες λύσεις για ήταν αποσόβηση ακόμη μεγαλύτερης κρίσης.
Από την ανάλυσή του προκύπτει  ότι αυτά τα προφανή πράγματα, που τα έχει πει πολλές φορές στο παρελθόν, «κολλάνε» στη γνωστή διαπλοκή του πολιτικού κατεστημένου και των media με απόηχο το πολιτικό κόστος.
Με τη πείρα μου της ελληνικής κρίσης των τελευταίων έξι ετών θα προσθέσω και ένα ακόμη παράγοντα: βαθιά άγνοια στοιχειωδών οικονομικών γνώσεων.
Αυτό που αναφέρει ο Μάνος σαν επιχείρημα της διαπλοκής ότι «Αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα» δεν είναι μόνο προσχηματική δικαιολογία.
Είναι απότοκο του σοβιετικού στυλ οικονομικού μοντέλου το οποίο ασπάζονται και υπερασπίζονται οι σημερινοί κυβερνώντες, γιατί συγχέουν τους «στόχους» με τα «εργαλεία» μιάς σύγχρονης οικονομίας στη εποχή της παγκοσμιοποίησης .

Όταν ο Παπακαλιάτης συνάντησε τη Βελκουλέσκου

Σ’ αυτό το συναρπαστικό άρθρο, ο Ανδρέας Ζαμπούκας περιγράφει τους διάφορους ρόλους που έχει κατά καιρούς υποδυθεί ο Αλέξης Τσίπρας: «Πρώτα έγινε σύμβολο νεότητας για το πολιτικό σύστημα, στη συνέχεια ένας φέρελπις Τσε Γκεβάρα, μετά Ρομπέν των Δασών, έπειτα εκπορθητής της καπιταλιστικής Ευρώπης, διασώστης μισθών και συντάξεων, ηττημένος πλην τίμιος «αξιοπρεπής» Έλληνας και τώρα αγανακτισμένος πρωθυπουργός μιας χώρας που πέφτει θύμα ανάλγητων συνωμοτών».
Ο τελευταίος ρόλος του «θύματος» προέρχεται από  τις μηδενικού ουσιαστικού περιεχόμενου «αποκαλύψεις» του WikiLeaks.
Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Ζαμπούκας: «Και στο κάτω κάτω, τι μπορεί να φανταστεί κανείς ότι συζητούν στο ΔΝΤ, για την Ελλάδα;
Τι περιλαμβάνει η ρητορική τους;
Τη σημειολογία που χρησιμοποιεί ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι τουλάχιστον ανόητο να περιμένουμε από ανθρώπους που ασχολούνται με νούμερα και οικονομικά μεγέθη να είναι «ΣΥΡΙΖΑ»!
Να χρησιμοποιούν δηλαδή, στη σημειολογία τους, στοιχεία από τις «ρομαντικές» αφηγήσεις που έκανε ο Αλέξης στους οπαδούς του».

«Αποκαλύψεις» WikiLeaks: Καπνός χωρίς φωτιά.

Σ’ αυτό το ενδιαφέρον άρθρο η Μιράντα  Ξαφά εξηγεί, σχεδόν γραμμή προς γραμμή , ότι οι δήθεν «αποκαλύψεις» από τη συνομιλία που διέρρευσε το WikiLeaks είναι πάγια τοποθέτηση του ΔΝΤ των τελευταίων 9 μηνών.
Συνεπώς,  επισημαίνει η Ξαφά, η δυσανασχέτηση  ή η οργή της κυβέρνησης από τη συνομιλία ανάμεσα στον Τόμσεν και τη Βελκουλέσκου καταδεικνύει «είτε αδυναμία κατανόησης των επισημάνσεων του ΔΝΤ, είτε εσκεμμένη προσπάθεια δημιουργίας τεχνητής κρίσης με στόχο είτε την απομάκρυνση του «κακού» ΔΝΤ από το Ελληνικό πρόγραμμα, είτε την αναζήτηση αφορμής για εκλογές».
Μετά από μια διεξοδική και ενδελεχή ανάλυση όλων των θεμάτων που εθίγησαν στη συνομιλία, η Ξαφά επανέρχεται στην διαδικαστική πλευρά του ατοπήματος και θέτει το εξής ερώτημα:
«Πάντως το γεγονός ότι το όνομα της κ. Velculescu έχει γραφεί με «Ελληνική» ορθογραφία στο WikiLeaks (VELKOULESKOU), και το γεγονός ότι η συζήτηση καταγράφηκε όταν η ίδια ήταν στο Χίλτον της Αθήνας, δημιουργεί ερωτήματα για το ποιός κατέγραψε την συζήτηση και ποιός την διέρρευσε».

www.bankingnews.gr